شرمندگی مامان

آرسامم آرسامم آرسامم

شرمنده شرمنده شرمنده

از تیرماه نیومدم بنویسم شد 7 ماه.خرابی لپ تاب وشیطنتهای خودت مانع شده.آخه نمیدونی چی شدی تو. بلا بلا

ادرینا وآریا از دستت امنیت ندارن.همیشه آریا رومیزنی و گاز میگیری.آدرینا روهم همینطور.

کامل حرف میزنی با لهجه خیلی خاص وبا نمک.روی کانتر یا هر جای خطرناکی دیده میشی.

سالار 10 روز اومد خونمون پدرشو در آوردی.شهریورکه رفتیم تبریز خیلی آقا تر بودی نمیدونم چرا یهو اینقدر شیطون تر شدی.

جیغ کشیدن شده حربه تو اما ما باج نمیدیم

هنوز پوشکی هستی تنبل خان.امتحان کردم دیدیم نخیر تو شورت آموزشی خراب کاری کردی و به روت نیاوردی.

خلاصه آرسام گاهی گریه منو در میاری.بهت میگم میرم ها میگی خوب برو.میگم قهر میکنم ها میگی خب بکن.میگم گریه کنم؟میگی گریه کن بعد سریع میگی گریه نکن گریه نکن.

لوس میشی هی میبوسی مارو.گاهی با بابا نمیسازی میجنگی.گوشی از دستت زمین نمی افته.مجبور شدیم پاک کنیم بازی ها رو. راستی XBOXبازی میکنی شدید.ماشین میرونی خفن.بعد میگی بیا چپ کردم.

البته 3روزه جمعش کردم.بخاطر خودت.چشمای نازت.

روپای بوبو یا بابا مازیار میشینی رانندگی میکنی خیلی هم عاقلانه و درست فرمون رو میپیچونی.

خلاصه که دنیای مایی.فقط یکم آرومتر باش پسر

صبحها فقط منو تو هستیم. شدی همدم صبحهای من.حوصلت سر میره میگی بوبو برم؟دایی برم؟زندایی برم؟لادین برم؟ایلناس برم؟

رادین هم که عاشقته در عین حال با هم نمیسازین.

آرسامم تنت  سلامت باشه زندگیت پر عشق.لبت خندون.

پسرم  دوست داریم فراوون تو هم دوستمون بدار فراوون